Terugblikkend op begin september 2022 kan ik concluderen dat mijn afstuderen compleet anders is gegaan dan ik had verwacht. Eerlijk gezegd reflecteer ik momenteel met gemengde gevoelens op de afgelopen 28 weken. Zo ben ik enerzijds zeer blij dat ik vrijwillig een afstudeeronderwerp heb gekozen dat mij zeer dicht bij het hart ligt. Anderzijds voerden persoonlijke omstandigheden geregeld de boventoon, waardoor ik mij soms niet optimaal kon focussen op het behalen van mijn eigen doelen en ambities.

Persoonlijke omstandigheden

Het overlijden van mijn neefje en opa, maar ook mijn moeder in het ziekenhuis en het nieuws dat ook zij helaas niet lang meer te leven zal hebben. Het zijn gebeurtenissen die ik moeilijk een plek kan geven. Het zijn geliefden die ik liever helemaal niet wil missen in mijn leven, maar die mij dit afstuderen zo gunnen.

Voor mezelf, maar ook een beetje voor hun, was dit afstuderen een verhaal van ‘vallen en weer opstaan’. Met tegenslagen kon de motivatie mij in de schoenen zakken, maar door mijn keuze voor een onderwerp waar ik zoveel passie bij voel, merkte ik dat ik mijzelf in dit creatieve proces gelukkig ook goed kon herpakken.

Ik wilde met dit project kijken of ik een verschil kon maken in onze complexe voedselketen, of ik met een klein duwtje wellicht een kettingreactie kon veroorzaken. Of dat is gelukt? Dat durf ik niet te zeggen, maar het voelt wel goed om ermee bezig te zijn; om anderen erover te spreken en als ontwerper durven mijn eigen weg in te slaan.

Vertrouwen hebben en doorgaan

Vertrouwen hebben in het proces was hierbij het allerbelangrijkst: om ondanks de omstandigheden toch kritisch te blijven kijken naar mijn eigen handelen en hoe mijn gedrag zich daartegen verhoudt. Dat betekende soms afspraken maken met mezelf, mijn ambities bijstellen en ondanks het gebrek aan motivatie toch iets te gaan doen.

Waar ik het vooral trots op ben is dat ik binnen de complexiteit van mijn probleemstelling, toch een duidelijke afbakening heb weten te creëren. Dat had ik niet kunnen doen zonder de overweldigende hulp en feedback van anderen. Ik ben dankbaar dat ik zoveel mensen heb mogen spreken, bij boerenbedrijven te gast mocht zijn en zoveel input vanuit de doelgroep heb gekregen.

Ambities bijstellen en beseffen dat niet alles perfect hoeft te zijn Met al die input was er soms wel chaos en gebrek aan structuur binnen mijn werk. Het leek bijna altijd wel alsof er meer werk dan uren in een dag waren en ik had dan ook graag mijn werk wat beter willen afleveren op het eind. Vooral met de documentatie heb ik in het begin enigszins geworsteld, omdat ik hogere verwachtingen stelde dan nodig was. De ambitie was om een fenomenale product biografie en design rationale af te leveren, maar in mijn streven naar perfectie gaf ik toe aan mijn innerlijke criticus en zat ik vast.

Tevreden afsluiten

Door deze ambities bij te stellen en tussentijds te reflecteren kwam ik tot het besluit dat ik geen perfect project op ga leveren. En dat ik dat voor nu goed genoeg vind. Want met alles wat er gebeurd is, ligt mijn focus nu vooral op het afleveren van een project waar ik mezelf trots mee kan maken; iets waar ik mee af kan studeren en een goed gevoel aan over houdt.

Want na mijn afstuderen hoop ik zeker met de Landkeuken verder te gaan. Ik kijk er naar uit om het prototype verder te finetunen en in gesprek met anderen te zien waar deze ontwikkelingen het concept heen zal brengen. Daarnaast kijk ik uit naar een hele leuke baan als UX Designer bij Nedap en weet ik zeker dat ik al mijn CMD-competenties hier goed zal benutten.

Na al die jaren is het mij een groot genoegen om te zeggen: bedankt CMD!

Gitta Schermer

500745803